Her sabah güneş doğarken, bir serüven başlar yine,

Hayat denen bu meşakkatli yol, dolambaçlı ve çetin.

Adım adım ilerlerken, düşeriz, kalkarız elbet,

Zira mücadeledir bu, varlığımızın tek daveti.

Kimi zaman fırtınalar kopar, savurur dört bir yana,

Yorgun düşer ruhumuz, isyan eder bedenimiz.

Zayıflık anlarında bir ses fısıldar içimizden:

"Vazgeçme sakın, unutma, en zifiri karanlıklar,

En parlak şafağın müjdecisidir her zaman."

Düşler kurarız, kocaman, gökyüzüne değen cinsten,

Peşlerinden koşarız yılmadan, umutla, inançla.

Engeller çıkar karşıya, duvarlar yükselir ansızın,

Ama biz biliriz ki, her zorluk, gizli bir fırsattır aslında.

Bir kapı kapanır belki, bin pencere açılır sonra,

Yeter ki yüreğimizde ateş sönmesin, ışık parlasın.

Bazen yollar ayrılır, sevdiklerimiz gider uzakta,

Bir hüzün çöker içimize, derin bir boşluk kalır.

Ama bilmeliyiz ki, her veda, yeni bir başlangıçtır da,

Yeniden yeşerir umutlar, acılar diner zamanla.

Mücadele sadece dışa değil, kendi içimizedir çoğu kez,

Korkularımızla yüzleşmek, zayıflıklarımızı yenmek gerek.

Hayat bir maratondur, uzun ve soluksuz bazen,

Ne başlangıcı bellidir tam, ne de sonu.

Her adımda bir ders saklı, her düşüşte bir tecrübe,

Olgunlaşır ruhumuz, pişeriz ateşte usulca.

Gülüşler, gözyaşları, zaferler, yenilgiler iç içe,

Hepsi birer renk katıyor bu eşsiz tabloya.

Unutma dostum, sen bir savaşçısın, doğuştan yiğit,

Damarlarında akar cesaret, yüreğinde bitmez bir güç.

Yıkılmaz dağlar gibi dur, rüzgarlara karşı dimdik,

Zira hayat budur işte, mücadeledir ta kendisi.

Ve bu mücadelenin sonunda, seni bekleyen bir zafer var,

Kendi hikayeni yazmanın, kendi varoluşunun zaferi.