Market raflarının önünde duruyorum. Elimde şatafatlı bir ambalaj: altın yaldızlar, dev harflerle yazılmış “Yüzde Yüz Doğal”, “Dolu Dolu Lezzet”, “Sürpriz Hediyeli” gibi süslü cümleler… Ama içini açtığınızda karşınıza çıkan tam manasıyla bir hayal kırıklığı... Ve her seferinde tekrar kandırılmış bir tüketici hissi.

Artık ambalaj değil, illüzyon satıyorlar. 300 gramlık kutunun içine 40 gram ürün koyup geri kalanını hava ve köpükle doldurmak hangi vicdana sığar? Bu sadece yanıltma değil, düpedüz dolandırıcılık! Kutunun dışına bakan zanneder ki içinde cömertçe doldurulmuş bir ürün var. Ama hayır. Açtığında karşına çıkan yegane şey, hayal kırıklığının en somut hali.

Özellikle çocukları hedef alan ambalajlar tam bir rezalet. Renkli çizgi film karakterleri, büyük yazılmış hediyeler, “yeni süper tat” gibi kocaman vaatlerle minik elleri cezbederken, içinden çıkan şeyin ne tatla ne de vaatle ilgisi var. Küçücük bir şeker, ufacık bir oyuncak parçası. Geriye kalan nedir? Sadece israf, plastik yığını ve büyük bir aldatmaca.

Bu devasa ambalajlar sadece bizi değil, doğayı da kandırıyor. Çöp kutuları dev kutularla dolu, içindekiler birkaç lokmalık ürün. İsrafın, çevre kirliliğinin, ve tüketim çılgınlığının üçlü dansı… Şirketler “çevreye duyarlıyız” diye kampanya yaparken, ürünlerini dev plastik tabutların içine koymaktan hiç utanmıyorlar.

Gıda üreticileri, kozmetik firmaları, oyuncak üreticileri artık tüketiciye hakaret niteliğinde ürün sunmaktan vazgeçmeli. Tüketiciyi kandırdığınız her gösterişli kutuda, sadece ürün değil, güven de kayboluyor. Ambalajla göz boyamak, dürüstlüğün yerini reklamcılıkla doldurmak ne zamandan beri iş etiği oldu?

Netliğe, dürüstlüğe ve sadeliğe aç kaldığımız bu devirde; tüketici olarak bizim de göstermelik ambalajlara, içi boş vaatlere artık tepki göstermemiz gerek! Gerçek gramaj, net içerik ve saygılı bir yaklaşım en doğal hakkımız...