Acısıyla tatlısıyla bir yılı daha tamamladık.

Umudumuz (meçhul olan) yeni yılda.

2021’i karşılamak kimlere nasip olacak, bunu bilmiyoruz. Ama planlarımızı hiç
ölmeyecek gibi yapıyoruz. Öyle de olması gerekiyor. Öyle olması gerekiyormuş diye,
hiç ölmeyecek gibi plan yapsak da, bu bizi “aç gözlü" yapmamalı.

Planlarımızı “dünyaya kazık çakmış" gibi yapmamız, ölmeyeceğiz demek
değildir. Bu gerçek de aklımızın bir kenarında durmalı, belli zamanlarda bizi ikaz
etmeli. “Ölüm” gerçeğini tamamen unutursak, bu defa da bizi aklımız değil nefsimiz,
yani “içimizdeki canavar" yönetmeye başlar. O zaman da biz, “biz” olmaktan
çıkarız.

Dünyadaki bütün anlaşmazlıklar, kavgalar, cinayetler, savaşlar hep hakkımıza
razı olmadığımız için çıkmıyor mu? İnsanlar hakkından fazlasına talip olmasa neden
kavga olsun ki?

İnsanlar, sık sık mezarlıkları ziyaret etmeli. Belki o zaman birazcık olsun
nefsimize gem vurabiliriz. Ölümü hatırlayarak, dünyada yaptıklarımızın bir hesabının
olduğunu, belki o zaman unutmayız.

Ancak bazı insanlar da var ki; bu gerçeği ölmeden, “başı lahit ağacına
değmeden" anlamayacak.

Cenaze törenlerinde hep dikkatimi çeker. Cenaze gömülüp de taziye için sıra
olduğumuzda bazı uyanıklar(!), sıradakilerin hakkını gasp ederek en öne geçerler.
Acaba insanlar, cenazede bile hakka riayet etmeyi öğrenemedilerse, nerede ne
zaman öğrenecekler?

Cenazeyi gömdüğümüze 5 dakika olmadan, henüz mezarlıktan bile çıkmadan
ölümü unutanlara ne denir ki?

Evet bir yılı daha acısıyla, tatlısıyla geride bıraktık.

Geride bıraktığımız yıl boyunca kavgalar hiç eksilmedi. Yine güçlü olanlar
zayıfları ezdiler. İnsanlık tarihi boyunca Habil ile Kabil'in başlattığı kardeş kavgalar
hız kesmedi. Özellikle bizim toplumun çirkinliğini yansıtan kadın cinayetleri de dur-
durak bilmeden devam etti.

Güçlü olan devletler, barış ve adalet götürme bahanesiyle, barışı da adaleti de
katletti.

Güçlü olanın keyfi için, insanlar yerinden yurdundan oldular. Kimileri sığıntı gibi
başka diyarlarda yeni hayatlar aradı. Kimileri son nefesini denizlerde verdiler.

Velhasıl umutlarımızı hep yeni gelen yıla bağladık. Daha önceki geçen yıllara da
yeni heyecan ve umutlarla girmiştik.

Bu kısır döngü hiç bitmeyecek anlaşılan.
Hayırlısı olsun...