İslam âleminin geleceği ve Müslüman Türk Milletinin yeniden dirilişine liderlik edeceğine ve her şeyden önce Allah yolunda olduğuna inandığımız lider Recep Tayyip Erdoğan’ın yolunda olmaya çalıştık.

Gün geldi bugün bu ülkeye en büyük ihaneti yapanlar yanımızda yöremizde bizlere kardeş gibi yaklaştı. Gün geldi mantığa yatmayan her ters çıkışta büyük bir riya ile aleni bir münafıklıkla kendilerini bu milletin içinde tutmayı başardılar.

17-25 Aralık sürecinden beri neredeyse kendini yırtan Başkomutan Erdoğan’a evvela kendi bakanları vekilleri yol arkadaşları dahil kimse ne yazık ki yeterince desteği vermedi.

O bunlar vatan haini derken birileri hep acabalar içinde oldu.

Terörle mücadelede bile darbe ortamı hazırlayabilmek için şehit sayısını kasten artırdıklarını o da birkaç ay önce öğrenebildi.

Fitne ve ihanet her yerdeydi. Bunca dezenformasyonun içerisinden doğru bilgileri ayıklayabilmek kime güvenip kime güvenmeyeceğini bilmek kolay şey mi sanıyorsunuz?

Darbe girişimini, Davutoğlu’nun azlinden, Önce Rusya sonra İsrail ile barışılmasından hatta Suriye sınırında kırmızı çizgilerde verilen bazı tavizlerden ayrı düşünmek imkansız.

Lakin bunları en derinine kadar irdeleyeceğimiz günler de gelecek elbet.

Özellikle yurtdışında “Siyasal İslamcılar Türkiye’de idareyi tamamen ele aldı Atatürkçü Cumhuriyetçiler büyük bir kumpas ile ortadan kaldırılıyor” yaygaraları koparılıyor.

Kendi işlerine bakmak yerine bu darbenin arkasında yer alan karanlık devletler algı operasyonlarıyla milleti bölmek parçalamak ve bir iç savaş çıkarmanın gayreti içerisindeler.

Allah hakkı için uyanık olmak gerekiyor. Galeyana gelmemek, Cumhurbaşkanlığı, başbakanlık gibi sağlam kaynaklar hariç diğerlerine inanmamak ve meydanları boş bırakmamak gerekiyor.

Özellikle sosyal medya yangın yeri gibi. Saklanmak isteyen de gerçek mücahitler de.

Yıllar önce tanıdığım, hasbıhal ettiğim gerçek bir Konya ve Erdoğan sevdalısı dostun kaleminden şu satırlar dökülmüş dün gece:

“Gencecik fidanlar şehit düşerken, nineler dedeler kurşunlara, tanklara direnirken, 'teşkilata gidilir mi? İlk orayı basarlar kaçmamız lazım' diyen başkanlar! Vatandaştan sonra teşkilata anca lütfedip gelebilen, 'meydanlara inmeyin binalarda durun' diyen başkanlar! Paralel bu desteklemeyin diye yalvardıklarımızı 'baro başkanı, seçim işleri başkanı' yapanlar/yaptıranlar, 17 Aralık ertesi 'Ahmet Bey konjonktüre bir bakalım, ne olur ne olmaz' diyen, paralel mağduru gençlere 'bu bizim işimiz değil' diye zerre imkân sağlamayan/sağlatmayan makam sahipleri! 'Paralel firmaların vekâleti var bende ticari sıkıntıya girerim' diye kayyımlığı reddedeni paralel komisyonuna yazan/yazdıranlar! Utanmadan meydanlardan caka satıyorsunuz! Şu Cihadı hele bir sağ salim atlatalım tek tek yüzünüze tüküreceğiz! Zannetmeyin hesap görmeyeceğiz! Şu an kâfirle savaşıyoruz! Münafıklara da sıra gelecek. Bekleyin!”

Nasıl hak verilmez bu satırlara? Nasıl diller dudaklar ısırılmaz? Nasıl gözyaşı dökülmez.

Ak’la karayı ayırma gücü versin Rabbim.

Rehavete düşmeden olanca güçle meydanlarda olmaya devam. Bu topraklar bizim! Numan Hoca’nın dediği gibi eğer bu darbe olsaydı ülkeyi işgal için kapıyı açmış olacaklardı!

Fırsat verme Allahım!