Devletin çeşitli kademelerinde görev yapan kişiler “Ben devletime nasıl daha fazla yararlı olabilirim” diye düşünmek zorundadır.

Hiç kimse “Ben ne yapabilirim ki” diye düşünmesin. Mutlaka her insanın yapabileceği bir şeyler vardır.

Elinden hiç bir şey gelmeyen de hiç olmazsa “tefekkür” etsin. Mesela zamanı boşa harcamasın. Bugün yapacağı işi yarına bırakmasın. Vatandaşa daha kibar, daha sevecen yaklaşsın.

Mesela gördükleri bir yanlış uygulamanın nasıl düzeltileceğini düşünüp çözüm yolları arasın.

Gördüğümüz şu:

Kimse kolay kolay elini taşın altına koymuyor. “Böyle gelmiş böyle gider” diyerek işin kolayına kaçıyor.

Yani diyor ki:

“Salla başını al maaşını...”

Ancak ihmalden veya yanlış uygulamadan bir sıkıntı da kendi başına geldiğinde aslan kesiliyor.

Üniversite öğrencileri kredi için başvurduğu zaman, ailenin gelir düzeyi soruşturuluyor. Resmî bir işte çalışanların maaşlarını eksik göstermeleri mümkün olmadığı için, birçok öğrenci kredi alamıyor. Babası fabrikatör olan öğrenci kredi alabilirken, memur olan babanın çocuğu alamıyor. Üstelik fabrikatör olan babanın çocuğu okula özel otomobili ile gidiyor.

Keşke diyorum kriter sadece maaş olmasa da, mal varlıkları da araştırılsa. Hani bir zamanlar derlerdi ya, Yeşil Kartlılar Mercedes’le hastaneye gidiyor diye. İşte bu da aynen öyle.

Devlet güzel bir karar almış. Evde engelli hastaya bakan ailelere yardım yapıyor.

Yardım almayı hak edecek kişiler engel durumlarına göre ilgili doktorlardan rapor alıyor. Toplanan raporlarla Sağlık Kurulunda engelli olup olmadığı, yardım alıp alamayacağı karara bağlanıyor. Yardımdan yararlanacağına karar verilenler, ilgili Kaymakamlığa giderek neticeyi alıyor.

Buraya kadar her şey normal. Kaymakamlık “Gelir düzeyiniz yüksek olduğundan” diyerek yardımı uygun görmüyor.

Bence de gelir düzeyi yüksek olanlar bu haktan yararlanmamalı. Garip ve yanlış olan, neden gelir düzeyi en baştan sorgulanmıyor?

İlgili doktorlar, Sağlık Kurulu gereksiz yere meşgul ediliyor. İlgili hasta ve yakınları saatlerce rapor almak için uğraşıyor.

Bu işlerin sorumlularından birisi çıkıp da “Bu yapılan iş yanlıştır” demiyor. Çünkü böyle gelmiş böyle gider.

Kim uğraşacak angarya işlerle? Varsın vatandaş çile çeksin. Yapsan da yapmasan da maaşını alıyorsun.

Çocuklarınıza helalinden götürün.