Günde beş vakit değil, 25 vakit gerçek dostlarımıza dua ediyorum. Vallahi de billahi de biz okurlarımızın sayesinde yani sizlerin sayesinde her gün bir şeyler öğrenip bir şeylere şahit oluyoruz.

İstanbul’da bir STK’ya üye olmak için müracaat ettiğimde saymak dahası yazmak zorunda kalmıştım 160’dan fazla ülkeye gitmiştim. (o gün için)

Ama biraz sonra yazacağımız Tayland’a gitmedim. Nasipse inşallah oraları da görmek arzusundayım. Neyse şu anda Konya’da yaşamayan ama Konyalı bir abimiz geçen günlerde Tayland’tan aşağıdaki fotoğrafları gönderiyordu.

Tabii bu arada kendisi ile de yazışıyorduk.

Abimiz önce fotoğrafları gönderirken, samimiyetle bu görüp hayran kaldığı yerlerin Konya’da da olmasını arzu etmiş olacak ki;

“Abi bizim belediye planlamacıları buraları çok gezmesi gerekiyor” diyordu. Benimki de muzurluk olacak ya “abi bizim belediyecilerimizin dünyada görmediği yer mi var?” diye yazdım.

Abimiz hala fotoğraf gönderiyordu

Ve devam ediyordu “Abi olmaz. İnsanların burayı gezmeleri ile olmaz buralarda en az 15 gün kalsalar her gün sindire sindire gezseler botanik veya doğal alanlar nasıl açılmış bu hale getirilmiş bir görseler. Mesela bu alandaki hiç bir yer doğal değil abi tamamen doğala benzer,kayalar el oyması ile yapılmış” diye tertemiz duygularla bana durumu anlatmaya, açmaya çalışıyordu.

……………

Abimizle böyle yazıştıktan sonra burası neymiş diye Google’ye girdim baktım.

Tayland’ta Million Stone Park diyor. Şöyle yorumlar okudum “Million Years Stone Park mutlaka görülmelidir. Çok geniş alana yayılmış park ve hayvanat bahçesi içermektedir. Her gün belli aralıklarla fil şovları düzenleniyor. Fakat giriş ücreti bayağı yüksek. Gelmişken yüksek giriş ücreti karşısında, girmeyle girmeme arasında gidip geldim ama, gelmişken girmemezlik olmaz tabi, en azından birilerine anlatılacak anılarımız olmalı, diyerek mecburen girdim. Fakat sonra fillerin şovunu izleyince giriş ücretine hak verdim az bile. En azından 20-30 arası fil şov yapıyor ve hepsinin tepelerinde de bakıcıları. Ve o muhteşem park yeşil alan…”

Burayı görenler anlata anlata bitiremiyorlardı.

Bu iş bilgi beceri görme işinin ötesinde birazda ufuk ve vizyon meselesi. Allah şahit bunları görünce ilk aklıma Ceylani Kılıç geldi. Ceylani abimiz inanın işinin sayılı bürokratlarından ama bir insanın ya da iki insanın bunları bilmesi görmesi düşünmesi yetmiyor ki?

Hani hep empati yapalım empati yapalım diyoruz ya.

1. kendimi Tahir Başkan’ın yerine koydum. (Allah korusun bu sadece birkaç saniyelik düşünme)

“Bu şehre hiçbir şey yapmadım ise şu arenayı yaptım. Hasbelkader bugün Türkiye spor kamuoyunda Konya ve Konyaspor konuşuluyorsa bu işin ilk harcını ben koydum tuzunu biberini ben attım. 42 bin kişilik Arena’yı diktik. Bir mahkemeyi verip Ağır Ceza’da yargılamadıkları kaldı. Neymiş efendim Türkiye’de bütün stadyumları TOKİ yapıyormuş Konya’da niye Belediye yapmış? Oysa iş alan menfaat ise Konya’nın menfaatleri için böyle bir risk aldım. Yoksa tapuyu üzerime mi aldım? İki yıldır bırakın Türkiye’yi Avrupa’da Konya konuşuluyor şimdi yine en kötü benim neymiş “Bu stada bir açılış dahi yapmamışım. Yapamamışım. Açılış töreni için kaç on bin dolar istendiğini bilen var mı?” ….

………….

Aman Allah’ım sen bizim günahlarımızı affet ve beni ve dostlarımı sakın ola Tahir Başkan’ın koltuğuna oturtma.

………….

Elbette böyle kilometrelerce parkı görünce bende imreniyorum. Kızıyorum. Öfkeleniyorum. Bizimkilere “ufuksuzlar, vizyonsuzlar” diyorum. Empati yapınca da “Yapsam değer mi?” diye düşünmekten de kendimi alamıyorum.

GÜNÜN OKKALI SÖZÜ

İyi geçen bir gün nasıl mutlu bir uyku getirirse, iyi geçen bir yaşam da mutlu bir ölüm getirir.

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

Kızdığımız beğenmediğimiz insanların yüzlerine de bu duygularımızı açık yüreklilikle söyleyebildiğimiz zaman daha iyi ADAM oluruz.