2018-2019 eğitim-öğretim yılı ülkemizin yaşadığı her türlü sıkıntıya rağmen tüm milletimiz özellikle de öğretmen ve öğrencilerimiz için kazasız, belasız geçer, inşallah.

Çocuk eğitimi zevkli bir süreç olması gerekirken özellikle ana babalar eziyet haline dönüştürmektedir. Özellikle birinci sınıf öğrencilerimiz bu eziyete fazlasıyla maruz kalmaktadırlar.

Ana babaların çocuklarının eğitimiyle ilgilenmeleri, eğitim sürecine aktif katılımları biz eğitimciler tarafından da istenen bir durum olmakla birlikte veli talepleri de makul sınırlar içinde olmalı; çocukların bedensel ve zihinsel gelişimleri dikkate alınmalıdır.

Çocuk robot değil; çocuklarında duyguları var. Çocuğun eğitimine başlamadan önce veli istekleri analiz edilerek istekler tabii sınırlar içine çekilmeli, bir haftalık uyum süreci öğrencilerden çok velilere verilmeli.

-Velilerin eğitim beklentileri nedir, okuldan ne istiyorlar?

Bugün yoğun bir şekilde dile getirdiğimiz eğitim sorunlarına çözüm bulabilmek için bu sorunun cevabı çok önemlidir.

Ayrıntıya girmeden bu sorunun cevabı velilerin kafasındaki ÖĞRETMEN kriterlerinde saklıdır.

Eğitim-öğretim yılı başında okul müdürlerimiz bazı öğretmenlere olan yoğun talebi karşılayamamakta; dışarıdan gelen hatırlı istekler karşısında zorlanmaktadırlar.

Her fırsatta okul müdürlerimize “müdürlerimizin yoğun bir şekilde birinci sınıf velilerinin öğretmen istekleriyle karşı karşıya kaldıklarını” dile getirdikten sonra, “öğrenci velilerimizden çocuğuna milli ve manevi değerlerimizi kazandırabilecek bir öğretmen isteği geldi mi” diye sorarım.

Maalesef, birkaç isteğin dışında gelmediğini söylemektedirler. Bu durum dünyevileşmenin hangi boyutlara ulaştığının en somut göstergesidir. Oysa ki, esas üzerinde durulması gereken en önemli husus burasıdır.

Elbette ki, çocuğunun iyi bir işi iyi bir kariyerinin olmasını bütün veliler ister ve istemelerinde normal; ancak, bu her şeyden önemli değildir. Aynı zamanda çocuklarımıza milli ve manevi değerlerini de kazandırmalıyız. Karakter eğitiminde öğretmenlerimize çok büyük vazifeler düşmektedir.

Tüm eğitim kademelerinde öğretmenin öğrencilerin kişiliklerinin oluşmasında önemli bir etkisi olmakla birlikte ilkokul öğretmeni öğrenciler için tam bir rol/modeldir. Onun için öğretmen seçiminde öğretmenin milli ve manevi hassasiyetlerini öncelikli olarak dikkate almalı hatta almak zorundayız.

-Bu kadar önemli olmasına rağmen niye milli ve manevi hassasiyetleri dikkate almıyor; şu geçici dünyada iyi bir üniversite kazansın iyi bir meslek sahibi olsun diye her türlü fedakarlığı yaptığımız çocuklarımızın öbür dünyası için fedakarlık yapmıyoruz?

Yapılmadığının en önemli göstergesini birinci sınıf öğretmen velilerinin öğretmen taleplerinde görebilirsiniz. Tanıdığınız veya tanımadığınız bir okul müdürüne bu durumu sorabilirsiniz.

Daha birkaç gün önce bir okul müdürümüze ben sordum. Okul müdürümüz 280 tane birinci sınıf öğrenci velilerinin hemen hemen tamamının öğretmen isteğinin olduğunu ve bir tanesinin bile isteğinde öğretmenin milli ve manevi hassasiyetlerinin istek gerekçesi olmadığını söyledi.

Hatta uzağa gitmeye gerek yok kendinize de sorabilirsiniz, ben olsaydım tercihim ne olur diye!

Allah rızası için soruyorum; çocuğumuzun dünyevi dersleri için harcadığımız emeğin, paranın kaçta kaçını dinini öğrenmesi için harcıyoruz veya harcadık?

“Ziller çalıyor”, evet ziller çalıyor; bu çalan zil, okulların zilleri değil; “Tehlikenin Zilleri”dir. İş işten geçtikten sonra dövünmenin, feryat etmenin bir faydası yok!

Çocuklarımıza, gençlerimize sahip çıkamıyor; onlara yönelen tehlikelere karşı duramıyor, duramadığımız gibi duyarlı da olamıyoruz.

Her şeyi okuldan beklemeden önce veli olarak bizlerde üzerimize düşeni yapalım. Çocuklarımızın bizim üzerimizdeki en önemli hakkı dinimizin, milli ve manevi değerlerimizin öğretilmesidir.

Huzuru mahşerde çocuklarımız bize mal mülk, makam bırakıp bırakmadığımızı sormayacak!