Konyasporumuzun, futbolda “Yeşil Tribün” dönemini başlattığı hafta, ilkokula giden kızım topladığı pet şişeleri getirerek, kendisini de Rizespor maçına götürmemi istedi. Konyasporumuzun küçük bir çocuğun zihninde oluşturduğu farkındalığa bakar mısınız? Konyasporlu olarak takımımla gurur duydum, veli olarak da çocuğumun bu bilinci kazanmasından ayrıca mutlu oldum. Pet ve cam şişelerin değersiz bir çöp değil, geri dönüştürülebilecek değerli bir atık olduğu farkındalığı ancak bu kadar güzel oluşturulabilirdi yavrularımızın zihinlerinde.

Yazının konusu, maça gitmeyi çok isteyen 12 yaş altı çocukların tribün yasağı olabilirdi, çevre ve geri dönüşüm üzerine, doğal varlıklar ve kaynakların hızla tüketilmesinin önüne geçmek adına “Yeşil Tribün” projesinin öneminden de bahsedebilirim diye düşünürken, geride bıraktığımız birkaç sezon gözümde canlandı…

Beş şişeye bilet, kombine fiyatlarında indirim, takım lig ikincisi, Türkiye kupasında bir üst tura çıkmışsın... Daha ne olsun senin şu tribüne gelip şehrinin takımını desteklemen için hemşerim?

Geçtiğimiz hafta, Konya’nın nerdeyse üçte biri nüfusa sahip Trabzon şehri stadda 33.000 (otuz üç bin) kişi ile takımını destekledi! Pandemik sıkıntılar sadece Konya’ da mı var da biz bu stadı dolduramıyoruz? Gözümde canlandı dedim ya, 34-35 bin kişiye oynadı bu takım, küme düşmemeye oynadığımız sezonlarda 17-18 bin ortalamaya oynadı…

Lig 3.sü olduğumuz 15/16 sezonu “15.600” ortalama,

Türkiye kupasını kazandığımız ve Braga’ya Avrupa kupalarındaki ilk golümüzü attığımız 16/17 sezonu “15.723” ortalama,

Avrupa kupasında boy gösterdiğimiz ve hatta gruptaki rakiplerimiz Marsilya ve Salzburg’un yarı final oynadığı, ligde 15. olduğumuz 17/18 sezonunda “12.233” ortalama,

Türkiye kupasında 4. Turda elenip lig 8.si olduğumuz 18/19 sezonunda “17.472” ortalama,

Türkiye kupasında yine 4.turda elenip lige ise son haftalardaki 4-3lük Trabzonspor ve Başakşehir galibiyetleri ile tutunduğumuz 19/20 sezonunda “16.000” seyirci ortalamasıyla oynamışız…

Bu sezon ortalamamız sadece 4500! Bu rakam mübalağa ile ifade edilmiş küçük bir teessürden hakiki ve büyük bir feverana giden serzenişten ibaret falan değil, tamamen gerçek!

Şimdi neden bu ilgisizlik? Geçtiğimiz sezonlara bakınca da bir anlam veremiyorum, diğer takımlara bakıp kıyas yapınca da bir anlam veremiyorum?

Hani diyoruz ya “Koşalım artık seninle en güzel yarınlara, inan bu şehrin ihtiyacı var senin şampiyon olmana!” Takımın da müzedeki eksik kupayı tamamlamaya bu kadar yakın olduğumuz süreçte, tribünde On İkinci Adamın desteğine her zamankinden daha çok ihtiyacı var!

Saygılarımla..