Ömründe hiç belediye otobüsüne binmeyenler bugün bizi okumayabilirler.

Ya da yıllardır belediye otobüsü ve tramvaylardan uzak olanlarda dertlerimizi paylaşmayabilirler.

Ama aklımız erdikçe belediye otobüsü, döneminin pırpırları, günümüzün dolmuşları ve hizmete girdiği günden bu yana da tramvaya binen bir Konyalı olarak hem bu alanla ilgili sizlerin dile getirdiği konuları, bu konuların muhatabı belediye çalışanlarını dilimiz döndükçe kelimelere dökmeye çalışacağız.

Önce bir belediye çalışanı dostumuzun çekip sosyal medyada paylaştığı fotoğraf ile konuya yumuşak bir giriş yapalım 

“Amcaya babasından kalmış sanki. Toplu taşıma araçlarında biraz saygı lütfen! İki kişinin oturduğu yere bir kişi oturursa vay insanların haline.”…

…………

Bakın hani şehrin neresinde olursa olsun temizlik yapan belediyenin taşeron işçilerimiz var ya onlar aslında son derece dikkatli, hassas ve duygusal insanlardır. Yani onlar yanlarından geçerken kafa çevrilecek selam dahi verilmeyecek insanlar asla değildirler.

İşte benim canım kardeşim bir belediye temizlik işçisi olarak otobüste gördüğü bu dangalaklığı sosyal medyada böyle paylaşıyordu.

Bu fotoğrafı görünce hemen gözümün önüne iki kişilik koltuğu ortalayarak tek başına oturan kadınlarımızda geldi. Aklım erdi ereli otobüslere ve dolmuşlara binerim. Bu cümlemizi anlayamayanlar için şöyle ifade edelim.

Yıl 1966-67 yılında ilkokula başladım. Evimiz öğretmenevlerinde. Aydoğdu’nun Pirebi Mahallesinin orada. Basın Sitesinde. Okulum ise 19 Mayıs İlkokulu. Şems Parkı’nın orada. Yani o yıllardan bugüne hep otobüse dolmuşa binerim.

Çünkü toplu taşıma araçlarında insanların ruh halini çok daha net görebiliyorsunuz. Tavırlarının güzelliğini ya da hiç ummadığınız tiplerin kabalıklarını yaşıyorsunuz.

Bizim bir kadın kız kesimi var. Yaşları ve durumları ne olursa olsun onlarda yanlarına hiç bir erkeğin oturmasını istemezler. Bazıları kendilerince çok uyanıktırlar yanlarında torunları ya da çocukları vardır. Otobüse dolmuşa binerken küçük diye parasını ödemezler. Ama yanlarına oturturlar çünkü biri gelip yanına oturmasın diye. Bunun bir kul hakkı olduğunu asla düşünmezler.

…………

Geçenlerde çok başarılı bir bürokratımız bana şu fotoğraf karesini göndermişti.

Altına da kelime kelimesine şöyle yazıyordu; “S.A. Uğur abicim, kolay gelsin. Ahmet Hakan'ın bugünkü köşe yazısında bir fotoğraf dikkatimi çekti. Gerçekten hepimizin özlediği bir tablo bu. Konya protokolünü de otobüste, tramvayda görmeyi isteriz. DURMUŞ Yılmaz... Eski Merkez Bankası Başkanı... İYİ Parti Genel Başkan Yardımcısı. Ankara Metrosunda…”

……………

Bu durum siyasi bir poz da olabilir. Ama sade vatandaş ile iş adamları ve bürokratlar ile yaptığımız sohbetlerde kendi insanımız bizim başkan ve yetkili isimleri de otobüste, tramvayda gerçekten görmek istiyorlar. Bu durumu bir belediye başkanımıza da bizzat ilettim. Yani vatandaş siyasi olarak da olsa sadece poz vermek için de olsa kendinden gördüğü insanları kendi yanında görmek istiyor.

BİZİM DURAKLARIMIZ

ÇOK DEĞİŞTİ ANCAK YİNE DE…

Belediye otobüslerine yıllardır binen bir insan olarak otobüs duraklarının halinden en iyi anlayanlarındanım. Otobüs duraklarımız çok güzel oldu. Hele hele geceleri aydınlatılma işi tek telime ile harika.

Ancak geçen gün 1 günlük de olsa kar yağdı ya. İnsanlarımızın beklentisi bir anda yine nüksetti.

Bakın iş adamı bir dostumuz şu fotoğrafı çekip atıyor ve altına da şunları yazıyordu;

“Saygılar sevgiler abi.

Bizde böyle rezil yeminle utanıyorum

Belki 20 sene oldu 1 kere dahi binmedim otobüse. Ama orada yaşlıları ve bayanları görünce kızıyorum.”

…………

İnanın kapalı duraklar bekleyen kışın serinleten, yazın ısıtan kapalı durak bekleyen insanlarımız haklı. Çünkü insanoğlu gördüğünden hep fazlasını ister değil mi? Elbette bugüne şükredeceğiz. Dünü hatırlayıp bu günlerin kıymetini bileceğiz ama başka şehirlerde başka ülkelerde ne varsa “biz de isteriz” diyeceğiz.

Sakın ola niye öyle imiş? Demeyin.

En iyisi biz değil miyiz?

GÜNÜN OKKALI SÖZÜ

Bilemedim gitti, dünya kime yar. Kimler gam ehlidir kimler bahtiyar…

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

Büyüklerimize karşı hürmetin bir insan olarak görevimiz olduğunu hiç aklımızdan çıkarmadığımız zaman daha iyi ADAM oluruz.